De afgelopen 16 jaar ben ik door intensieve groeiprocessen gegaan. Elk laagje pijn waar ik mij mee verbond transformeerde op zijn eigen manier. Mijn oorspronkelijke IK kreeg steeds weer wat meer ruimte. Niet lang na een loslaatproces liet de volgende laag alweer van zich horen en begon alles weer van voren af aan. Het voelde vaak hopeloos, maar na een aantal jaren merkte ik dat ik steeds iets minder lang in stadium 1 bleef hangen. Zowel mijn mentale als fysieke conditie werd beter. Sinds kort voel ik dat ik bij een trigger van oude pijn, niet meer volledig teruggezogen word in de verlamming. Ik val nu hooguit terug naar het stadium op plaatje 5 en sta gemakkelijker op, zodat ik mijn dagelijkse activiteiten zonder problemen kan oppakken. Dankbaar 🙂
